19 Ιούν Πρώιμος Κύκλος
Ακούστε την ανάλυση του έργου
Το δεύτερο έργο της ενότητας “Αντιθέσεις” είναι η οπτικοποίηση ενός ποιήματος που είχα γράψει όταν ήμουν παιδί (Β’ Λυκείου – 1991-1992). Το ποίημα έχει τίτλο τα σκοινιά.
Τα σκοινιά
Μεγάλη η χαρά του ανθρώπου
που κάνει κούνια
σε δυο χοντρά σκοινιά
που κρέμονται απ’ το κλαρί ενός δέντρου.
Μεγάλη η δυστυχία του ανθρώπου
που κάνει κούνια
σε ένα χοντρό σκοινί
που κρέμεται απ’ το κλαρί ενός δέντρου.
Το έργο φωτιζόμενο από τη μια πλευρά του φανερώνει τη σκιά ενός ανθρώπου που κάνει κούνια ενώ φωτιζόμενο από την άλλη πλευρά του η σκιά δείχνει έναν κρεμασμένο. Για να δει κανείς τη δεύτερη σκιά πρέπει να περιστρέψει το γλυπτό κατά 90 μοίρες. Αξίζει να αναφερθεί σ’ αυτό το σημείο πως στη σκιά της κρεμάλας, κάτω από τον άνθρωπο υπάρχουν δυο λουλούδια που βγαίνουν από το έδαφος. Τα λουλούδια αυτά έγιναν κατά λάθος. Καθώς η σιλικόνη που χρησιμοποίησα, για να τοποθετήσω ένα κομμάτι στο έργο, δεν είχε στερεοποιηθεί ακόμα, το κομμάτι έπεσε από το βάρος του και άφησε δυο σημάδια σιλικόνης στο βοηθητικό τζάμι του έργου. Αποφάσισα λοιπόν να χρησιμοποιήσω αυτά τα σημάδια στη σκιά και τοποθέτησα δύο μεταλλάκια προκειμένου να αποτελούν τον κορμό των λουλουδιών. Το γλυπτό αυτό, όπως και ολόκληρη η ενότητα “Αντιθέσεις”, είναι κατασκευασμένο 100% από σκουπίδια, αν εξαιρέσουμε την κόλλα (σιλικόνη) και τη φωτογραφία του εμβρύου που υπάρχει στη μέση του γλυπτού.
Στο συγκεκριμένο έργο, εκτός από τις αντιθέσεις (ζωή και θάνατος, χαρά και δυστυχία, ένα και δύο) κάνω ένα φιλοσοφικό παιχνίδι με την έννοια του χωροχρόνου. Πώς παίζω με τις τέσσερις διαστάσεις; Το ακατάλυπτο γλυπτό έχει τρεις διαστάσεις (μήκος, πλάτος, ύψος) και η απόλυτα κατανοητή σκιά δύο διαστάσεις (πλάτος, ύψος). Έρχεται λοιπόν, μια κατώτερη πληροφορία (δύο διαστάσεων ) και μας κάνει κατανοητή μια ανώτερη πληροφορία (τριών διαστάσεων). Η τέταρτη διάσταση (χρόνος) μπαίνει στο έργο με δύο τρόπους κι έρχεται να μας δώσει κι άλλες πληροφορίες. Ο πρώτος τρόπος είναι η κίνηση. Για να πάμε από τη μία κατάσταση (κούνια) στην άλλη (κρεμάλα), με την κίνηση που έχω βάλει, περνάει ένα μικρό χρονικό διάστημα. Έχει μπει, λοιπόν, ο χρόνος στο έργο και μας ενημερώνει πως δεν πρόκειται για δύο ταυτόχρονες καταστάσεις. Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο μπαίνει η διάσταση του χρόνου στο έργο είναι η φωτογραφία του εμβρύου. Με το έμβρυο δίνω την έννοια κύησης και της γέννησης στο γλυπτό. Η πρώτη σκηνή της κούνιας συμβολίζει τη ζωή και η δεύτερη της κρεμάλας τον θάνατο. Η σειρά κύηση, γέννηση, ζωή και θάνατος αποτελεί μια χρονική συνέχεια. Έχω φτιάξει λοιπόν το χρόνο, τον τοποθετώ στο χώρο και κάνω μια εικονική κατάσταση χωροχρόνου.
Ένα άλλο επίπεδο δουλειάς είναι το λεκτικό. Ο τίτλος του έργου είναι “Πρώιμος Κύκλος”. Γιατί; Γιατί ο κύκλος της ζωής, όπως απεικονίζεται στις σκιές, έχει κλείσει αλλά πριν την ώρα του. Δεν είναι φυσιολογικός ο θάνατος. Πρώιμος λοιπόν ο κύκλος. Η λέξη “Πρώιμος” αναφέρεται στο χρόνο. Ο “Κύκλος” στο χώρο. “Πρώιμος Κύκλος”… Χωροχρόνος.
Στο ίδιο δέντρο, από τη μια κι από την άλλη πλευρά του, με το ίδιο μέσο, το σκοινί, κάποιος χαίρεται και κάποιος άλλος δυστυχεί. Το δέντρο και το σκοινί υπάρχουν. Από μας εξαρτάται το πως θα τα χρησιμοποιήσουμε.
No Comments