Απώλεια

09 Ιούν Απώλεια

Ακούστε την ανάλυση του έργου

Ακούστε το συνοδευτικό ποίημα

Απώλεια
Το έργο αυτό είναι αφιερωμένο στον Μιχάλη.
Το πέμπτο από τα έξι έργα της ενότητας “Ψυχή”. Ένας άνθρωπος πάνω από έναν τάφο θρηνεί. Είναι οι πρώτες μέρες της απώλειας. Αυτό το δηλώνω με τον ήλιο. Βάζοντας τον ήλιο στη σκιά του έργου σε μια τέτοια θέση και μ’ αυτό το χρώμα, μπορεί κάποιος να το ερμηνεύσει ως δύση ή ως ανατολή. Τέτοιες ώρες, πολύ νωρίς ή αργά το απόγευμα, είμαστε στο νεκροταφείο συνήθως στις πρώτες ημέρες που δεν έχουμε αποδεχτεί ακόμα το γεγονός. Υπάρχει η άρνηση καθώς είμαστε μπερδεμένοι. Εξ ού και το περίεργο σχήμα πάνω από τον άνθρωπο που βιώνει την απώλεια… Μια σύγχιση… Σκέψεις, τύψεις, συναισθήματα, καταστάσεις και πρόσωπα που εμπλέκονται… Κάποια από τα πρόσωπα σκύβουν επάνω του, τον βοηθάνε… Άλλα του γυρνάν την πλάτη (τέρμα αριστερά)…

Το ποίημα που συνοδεύει το έργο είναι το παρακάτω:
Απώλεια
… και ξαφνικά, έφυγε…
… ξαφνικά θα ήταν, ακόμη κι αν το περιμέναμε…
… εκεί που ήταν μαζί σου…
… σου μιλούσε…
… σε χάιδευε…
… σου έσφιγγε τα χέρια…
… σου τραγουδούσε…
… σε άκουγε…
… σε μάλωνε…
… σε αδικούσε…
… σε διεκδικούσε…
… σε αγαπούσε…
… ξαφνικά, τίποτα…
… το ζητούσες, μα δε σου ‘γνεφε…
… η παγωμάρα να σε κρυώνει…
… κάπου εδώ είναι…
… θα γυρίσει…
… το νιώθεις πως σε βλέπει…
… το αισθάνεσαι πως είναι ακόμα εκεί…